Szołdrski Władysław Wojciech, krypt. O.R. (1884–1971), redemptorysta, historyk Kościoła, bibliotekarz.
Ur. 22 IV w Kliczkowie Wielkim (pow. sieradzki), był synem Władysława i Anny z Janiaków.
S. uczęszczał do gimnazjum w Kaliszu i dokształcał się na tajnych kompletach w zakresie literatury i historii polskiej. W r. 1902 wstąpił do seminarium duchownego we Włocławku, gdzie wykładowcy, historii ks. Władysław Kubicki i liturgiki ks. Stanisław Chodyński, angażowali go do porządkowania swoich zbiorów, a dyrektor biblioteki seminaryjnej do ich katalogowania. Po otrzymaniu 28 X 1906 w Płocku święceń kapłańskich został wikariuszem w Grocholicach (pow. piotrkowski). Pod wpływem rekolekcji głoszonych przez o. Bernarda Łubieńskiego wstąpił w r. 1908 do zgromadzenia redemptorystów. Po nowicjacie złożył 2 II 1909 profesję zakonną, a następnie wyjechał do Galicji, gdzie odbył skrócone studium misyjne w Maksymówce (pow. doliński). W lipcu t.r. wysłano go do pracy misyjnej w Warszawie; otrzymał jednak nakaz opuszczenia Król. Pol. i na przełomie maja i czerwca 1910 osiadł w Krakowie. Równocześnie zbierał z Łubieńskim materiały o kanonizowanych redemptorystach, Alfonsie M. di Liguori (założycielu zgromadzenia) i Klemensie M. Hofbauerze oraz Janie Podgórskim, pierwszym Polaku redemptoryście. Wyjeżdżał do archiwów w Brnie i Wiedniu. Wyniki kwerend dały początek serii „Monumenta Hofbaueriana” (Kr. 1915 I); S. wykorzystał je również w książce Św. Władysław król węgierski (Kr. 1917). Opublikował własny przekład „Myśli pobożnych” di Liguoriego (Włocławek 1917), a także „Litterae Annales de rebus gestis Provinciae Polonicae Congregationis SS. Redemptoris ab anno 1911 ad 1918” (Kr. 1920). Ogłosił również prace o sanktuariach maryjnych w: Tuchowie (Kr. 1917, wyd. 2, Cieszyn 1920), Zawadzie (Kr. 1920), Zielenicach (Cieszyn 1920), Smardzowicach (Kr. 1921), Okulicach (1922), Domosławicach (Włocławek 1926) oraz o kościele św. Jana w Krakowie (Cieszyn 1920).
Od 18 VII 1921 był S. profesorem historii Kościoła w seminarium redemptorystów w Tuchowie; przygotował wtedy do druku trzecie wydanie „Dziejów Kościoła powszechnego” ks. Władysława Krynickiego (Włocławek 1925, wyd. 4, Włocławek 1930). Dn. 6 VIII 1925 podjął pracę nauczyciela w niższym seminarium duchownym redemptorystów w Stawkach (przeniesionym w r. 1928 do Torunia). Zorganizował tu bibliotekę z ponad czterdziestotysięcznym księgozbiorem. Dn. 3 VI 1927 zdał na Uniw. Pozn. egzamin kwalifikacyjny na nauczyciela historii w szkołach średnich. W tym czasie opublikował: Dzieje myśli katolickich w zarysie (Kr. 1927), Kościół dominikanów i kaplica P. Jezusa w Kościanie (Włocławek 1927), Św. Klemens Hofbauer, apostoł Warszawy (Kr. 1927), Zakony i zgromadzenia zakonne w Polsce (L. 1934), a także jedenaście kolejnych tomów „Monumenta Hofbaueriana” (Tor. 1929–39 II–XII) oraz tłumaczenia ośmiu dzieł di Liguoriego, m.in. kilkakrotnie wznawiane „Rozważania o cierpiącym Zbawicielu” (Kr. 1931, wyd. 4, Wr. 2008). W czasopismach kościelnych, m.in. we włocławskim miesięczniku seminaryjnym „Ateneum Kapłańskie”, organie warszawskiej Kurii Metropolitalnej „Przeglądzie Katolickim” oraz „Miesięczniku Diecezji Chełmińskiej” zamieszczał artykuły i recenzje z historii oraz współczesnego życia Kościoła. Pod krypt. O.R. publikował też w związanym z Narodową Demokracją toruńskim dzienniku „Słowo Pomorskie”.
Po zajęciu 7 IX 1939 Torunia przez Niemców S. został 11 IX aresztowany wraz z pięcioma konfratrami i osadzony w toruńskim «Okrąglaku»; 17 IX zwolniono go jednak z przyczyn zdrowotnych. Przekazał toruńską bibliotekę seminaryjną do biblioteki miejskiej i 31 X t.r. wyjechał do Krakowa. W r. 1940 (z datą 1939) wydał trzynasty tom „Monumenta Hofbaueriana” (Kr.). Od 19 IV 1942 przebywał w Tuchowie, gdzie pełnił funkcję tzw. admonitora przełożonego i kapelana szpitala klasztornego; gromadził materiały do życiorysu św. Wojciecha i opiekował się klasztorną biblioteką oraz uczestniczył w tajnym nauczaniu. Wiele nieopublikowanych prac S-ego uległo zniszczeniu w klasztorze w Warszawie w czasie powstania warszawskiego 1944 r. Po zakończeniu działań wojennych przebywał S. od 28 II 1945 w Krakowie, a w maju t.r. udał się do Torunia, gdzie uczestniczył w rewindykowaniu biblioteki niższego seminarium. Od 14 IX 1946 był kapelanem szpitalnym we Wrocławiu. Publikował artykuły dotyczące historii Kościoła i recenzje w wydawanym przez redemptorystów warszawskim kwartalniku „Homo Dei” oraz krakowskiej „Naszej Przeszłości”. Zachęcony przez ks. Mariana Pirożyńskiego, opracował Martyrologium duchowieństwa polskiego pod okupacją niemiecką w latach 1939–1945. Z powodu dwukrotnej (1948, 1952) odmowy zgody na druk przez Wojewódzki Urząd Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk we Wrocławiu, tekst za pośrednictwem prymasa Polski Stefana Wyszyńskiego został dostarczony do Rzymu i ukazał się w tomie jedenastym „Sacrum Poloniae Millennium” (Rzym 1965). Również w Rzymie wydał S. we współpracy z o. Karolem Szrantą kolejne tomy „Monumenta Hofbaueriana” (1951 XIV–XV). Po złamaniu nogi, od r. 1952, zaniechał dalszych kwerend. Tłumaczył dzieła Ojców Kościoła, m.in. św. św. Grzegorza Wielkiego, Ambrożego i Hieronima, które w dziesięciu tomach wydała w l. 1969–77 ATK w serii „Pisma Starochrześcijańskich Pisarzy”. Ogółem opublikował ponad siedemdziesiąt książek, artykułów i recenzji oraz ponad dwadzieścia tłumaczeń; wiele prac pozostało w maszynopisach (m.in. w B. Jag., B. Nauk. PAU i PAN w Kr. oraz B. Ossol.). S. zmarł 7 IV 1971 we Wrocławiu, został pochowany 9 IV na cmentarzu przyklasztornym przy ul. Wittiga; pogrzebowi przewodniczył arcybp Bolesław Kominek, administrator apostolski archidiec. wrocławskiej.
Bar J. R., Sobański R., Polska bibliografia teologii i prawa kanonicznego za lata 1949–1968, W. 1972; Bibliografia historii Kościoła w Polsce za lata 1944–1970, W. 1977 I–II; Boland S. J., Dictionary of the Redemptorists, Rzym 1987; De Meulmeester M., Bibliographie générale des Rédemptoristes, Louvain 1935–9 II–III; Łoza, Czy wiesz, kto to jest?; Owczarski A., Bibliografia redemptorystów polskich (1883–2008), Kr. 2009; Polska bibliografia nauk kościelnych za rok 1971, W. 1973; toż za l. 1972–3, W. 1979; toż za l. 1977–9, W. 1986 I; Polska bibliografia teologii i prawa kanonicznego za rok 1970, W. 1972; Słown. Pol. Teologów Katol., VII (bibliogr. prac. S-ego); Słownik historyków polskich, W. 1994; Sto tomów „Naszej Przeszłości”, bibliografia, dzieje, ludzie, Kr. 2003; Żmuda R., Bibliografia produkcji wydawniczej zakonów w Polsce 1945–1995, W. 2000 I cz. 1; – Brudzisz M., Monumenta Hofbaueriana e il loro editore P. Władysław Szołdrski, „Spicilegium Historicum Congregationis SS. Redemptoris” R. 47: 1999 z. 2 s. 443–61; tenże, Piśmiennictwo historyczne redemptorystów polskich do 1939 roku, w: Kościół w Polsce, dzieje i kultura, L. 2007 VI 118–122; Juruś M., Klasztor redemptorystów w Maksymówce (1906–1926), Kr. 2000 s. 6, 74; Sadowski M., Redemptoryści polscy w latach 1939–1945, Kr. 2005; – Elenchus venerabilis cleri tam saecularis quam regularis dioeceseos Cracoviensis, 1915–18, Kr. 1915–18; toż za r. 1920, Kr. 1920; Schematismus universi venerabilis cleri saecularis et regularis dioecesis Tarnoviensis, 1923–5, Tarnoviae 1923–5; Schematyzm archidiecezji wrocławskiej 1959, Wr.; Schematyzm duchowieństwa i kościołów archidiecezji wrocławskiej, [1952], Wr. 1952; – Kalendarz Tuchowski 2006 s. 19 (fot.); „Nasze Wiad.” R. 5: 1950 s. 152–7, R. 22: 1967 nr 1 s. 201–5 (J. Wojnowski, W. Gawłowski); – Nekrologi i wspomnienia pośmiertne z r. 1971: „Nasze Wiad.” nr 2/3, „Za i przeciw” nr 41 (fot.); – Arch. Klasztoru Redemptorystów w Kr.: Kroniki klasztoru, I–IV; Arch. Klasztoru Redemptorystów w Tor.: Kroniki klasztoru, I–II; Arch. Klasztoru Redemptorystów w Tuchowie: Akta personalne i spuścizna S-ego, akta wicepostulatora w procesie informacyjnym Bernarda Łubieńskiego, nr 95 (koresp. z S-em), Kronika klasztoru w Stawkach, 1921–34, Kroniki klasztoru w Tuchowie, III, V, Kroniki seminarium w Tuchowie za l. 1921–5, 1942–5, Redemptoryści w Polsce I–III (rkp.); Arch. Klasztoru Redemptorystów we Wr.: Kronika klasztoru, II–III; B. Jag.: rkp. Przyb. 298/08, Przyb. 623/75 (koresp. Aleksandra Birkenmajera); B. Nauk. PAU i PAN w Kr.: rkp. 4693 t. 9 k. 28–9 (koresp. ks. J. Fijałka z r. 1931); – Informacje Sebastiana Wytrzyszczaka z Arch. UAM.
Marian Brudzisz